Kadınım

Kadınım
Gözlerinde arıların uyuduğu bal güzelliğim.
Ben sende kaybettiğim anamı,
Aradığım çocukluğumu buldum.
Bir evlat gibi bağlandım sana.
Senin uzağına düşünce,
Kağıdından ayrılmış bir kalem gibi,
Kalbimin iç cebine akıyor mürekkebim.
Ondandır sol göğsümdeki şiir lekesi.
Kadınım
Soyadımın bahçesi,
Evimi adının yanına kurdum.
Artık bütün atlasları reddediyorum.
Çünkü;
Benim dünya haritam,
Senin boydan çekilmiş fotoğrafın.
Vücudunun her yanı başka bir ülke,
Soluk soluğa koştuğum...